Betrapt tijdens de toets

Zoeken naar een strategisch plekje

Het verhaal uit deze blog, genaamd: ‘Betrapt tijdens de toets’ heb ik in 2018 meegemaakt. Graag deel ik het bijzonder verhaal met jullie!

Het is donderdagmiddag 13.30 uur en de studenten druppelen het klaslokaal binnen. Sommigen ietwat zenuwachtig voor de toets die ze zullen krijgen. Een aantal studenten zijn er heel relaxed bij. Ik sta bij de ingang en begroet ze vrolijk, zoals altijd: ‘Hoi Ben, goedemiddag Maya, hoe is het met jullie?’ Het begroeten valt ze zwaar vandaag. Ik hoor een hele zachte ‘Hoi’. Het voelde alsof de zachte stem vanuit een geroeste buis uit de verte kwam. Studenten Ben en Maya sprinten mij voorbij. Voor wat? Het zoeken naar een strategisch plekje om af te kijken? Geintje, zoals zij zelf ook zullen zeggen. Natuurlijk waren ze op zoek naar een plekje om de toets vredig gefocust te maken die ze zo goed hebben voorbereid.

Voordat de toets begint…

Goed, iedereen zit uiteindelijk op een plek en ik wil starten met het uitdelen van de toets. Vooraf motiveer ik ze nog even door aan te geven dat ze het kunnen, ik in hen geloof, zij hun gezond verstand moeten gebruiken en vooral niet af moeten kijken, want het zijn kanjers!

Ik doe snel een check en laat iedereen plotseling opstaan. Ik vraag ze om hun handen in de lucht te doen. Zo check ik direct of er geen mobieltjes liggen op de schoot van studenten en geen tijdelijke tatoeages opeens met de stof van de toets op de handen zijn, want afkijken doen we niet hé! Geintje, dit deed ik niet bij deze klas maar bij een andere klas. Misschien wel leuk voor een ander blogje (laat weten in de reacties wat je hierover wilt lezen).

Oké, in het kort heb ik de regels van de toets doorgenomen en ik wens de studenten ontzettend veel succes toe. Uiteindelijk wil ik een trotse docent zijn van deze kanjers, toch!?

Proberen afkijken

Alles gaat goed en het is muisstil in het klaslokaal. Sommige studenten kijken me vaak aan. Ik geef ze daardoor extra aandacht door lekker
bij hen in de buurt te blijven. Liefde geven is liefde krijgen, of niet?

De toets is uitgedeeld en iedereen is gefocust. Ik loop wat rondjes, in de hoop niemand te betrappen op afkijken tijdens de toets. Studenten steken hun vingers op en stellen me vragen. Ik beantwoord ze met liefde but I am scharp! Sommigen studenten stellen vragen, omdat ze zelf iets niet weten. Sommigen stellen vragen, omdat anderen iets niet weten. Inmiddels praat ik uit ervaring, dat ze dit kunnen doen, zodat de docent wordt afgeleid. Waarom? Zodat hun klasgenoten weer kunnen afkijken. Nee, nee! Dat voorkom ik als docent. Ik kijk de student die de vraag stelt één sec. aan en kijk direct naar de klas tijdens het beantwoorden van de vraag. Dat voelt goed, want ik kan prima multitasken. Hierdoor maken de studenten niet snel een beweging met hun hoofd naar de ander. That’s a good feeling. Herken je dat als docent? Of als student, kan ook hé?!

Betrapt tijdens de toets

Op een gegeven moment loop ik door en zie ik plotseling een etui liggen op de tafel waar Roderick zijn toets maakt. Ik denk ‘dit kan toch niet?’ De tafels waren eerst leeg. Heeft deze Roderick magic skills of ben ik nou gek? Nee, dat kan niet dacht ik. Deze jongeman heeft zijn etui met de snelheid van de Thalys opgepakt van de grond en gezet op tafel. Ik denk ‘gozer, je riskeert je leven hiermee?!’ Ik sta rustig naast Roderick en lach vriendelijk naar hem. Zenuwachtig dat hij is, lacht hij moeilijk terug. Zijn mooie blanke huidskleur begint ineens prachtig rood te worden. Ik denk ‘er moet meer spelen in deze situatie, want dit is de natuur die mij een teken geeft.’ Ik zeg: ‘Roderick, hoe komt het dat jouw etui ineens op tafel ligt?’ Roderick: ‘Ja, ehm, ik ehm had een andere pen nodig.’ Ik kreeg sterker het gevoel dat het verhaal niet klopte, maar wilde zeker weten dat mijn gevoelens overeenkwamen met mijn gedachtes. Ik stel zachtjes de vraag: ‘Roderick, je bent toch niet aan het afkijken?’ Roderick: ‘Nee hoor?!’ Mijn gedachtes op dat moment: ‘deze jongen reageert zo verbaasd.’ ‘Laat ik hem maar helpen om van zijn verbazing af te komen.’ ‘Hij is inmiddels al zo rood als een rijpe tomaat en staat vol verbazing naar mij te kijken alsof ik gek ben.’ Dus ik zeg: ‘Oh echt Roderick, niet aan het afkijken?’ In een fractie van seconden deed ik mijn hand in zijn etui, waarbij ik hem direct betrapt had tijdens de toets. De magische antwoorden van de toets stonden op een spiekbriefje in zijn etui en de magie van Roderick had niet echt geholpen. Maar die Roderick had wel beter kunnen nadenken over zijn handelen. Ik kijk hem aan en confronteer hem met het spiekbriefje. Niet dat het onbekend was voor hem, want hij heeft het tenslotte gemaakt. Maar je moet soms de feiten onder ogen zien, om er bewust van te worden, toch?

Non-verbaal laat ik zien dat ik teleurgesteld ben. Diep van binnen denk ik ergens: ‘Ja hoor, Roderick is toch betrapt tijdens de toets, want mijn intuïtie had gelijk!’ Tegelijk baal ik ook, want deze lieve jongen (ja, want hij deed normaal mee in de lessen, oké af en toe zat hij op Vakantie Veilingen maar goed, dat heb je nou eenmaal in deze moderne tijd) heeft nu als cijfer een 10 zonder de 0, zonde! Maar als docent wil ik graag rechtvaardig en professioneel handelen, dus ik doe ook gewoon mijn werk.

Ik geef Roderick aan dat hij een onvoldoende heeft voor zijn toets en verzoek hem direct het lokaal te verlaten. Hij probeert nog op mij in te gaan, waarbij ik non-verbaal laat zien dat hij stil moet zijn, omdat er een toets gaande is. Hij kijkt naar de grond, loopt langs mij en ik voel zijn emotie van schaamte en teleurstelling.

Dubbele gevoelens

Ik had dubbele gevoelens. Aan de ene kant vond ik het fijn dat mijn intuïtie ook echt goed werkt, want datgene wat ik voelde, dat klopte ook. Maar tegelijkertijd heb ik mijn student betrapt tijdens het maken van een toets. Dus ik vond het ook wel jammer dat hij die onvoldoende krijgt voor een vak dat ik gegeven had. Maar uiteindelijk is het zijn eigen verantwoordelijkheid en een leerproces. Uiteraard ben ik achteraf nog wel met hem in gesprek gegaan en dit is goed verlopen. Deze jongeman had geen reden om af te kijken, want hij had gewoon niet geleerd zei hij. Ik gaf aan dat het niet een slimme zet was en hij beter af zou zijn zonder het spiekbriefje. Ik eindigde het gesprek met nog wat motiverende woorden.

De volgende keer komt het vast goed met Roderick, daar heb ik vertrouwen in. Voor nu, Roderick ik hoop dat je er wat van geleerd hebt en bedankt. Dankzij jou heb ik weer wat geweldigs te vertellen op mijn blog! Ben jij ook een student en wil jij niet betrapt worden tijdens je toets? Dan is mijn tip simpelweg: doe actief mee in de lessen, leer goed en rock die toets!

Wil jij meer blogs lezen over het docentschap of juist comedy video’s bekijken van gekke situaties die ik meemaak in de klas? Klik dan hier

Bedankt voor het lezen en laat een reactie achter, dat zou leuk zijn!
Veel liefs ♥ Mevrouw Bansidhar